17.

WITAJCIE~!

Tak wiem, obiecałam, że będą częściej, ale szkoła mnie zabija. W każdym razie mam tu coś dla was: [LINK] Blog na którym będę informować o nowych opowiadaniach i rozdziałach. Jeszcze nieskończony, ale najpierw rozdziały ;)

A teraz to na co czekaliście... długo >.>

Rozdział długi nie jest, ale jest. Zresztą zaczęłam się już przyzwyczajać do rytmu szkolnego i myślę, że moja noworoczna obietnica się spełni.

A oto moja kolejna obietnica i wierzcie! Dotrzymam jej! Następny chapter będzie miał ponad 3000 słów!

Zatrzymał się. Czakra którą czuł... była taka gęsta, przytłaczająca.

^Co to. To nie jest zwykła chakra. Czyżby jinchuuriki?^

^Nie wydaje mi się gaki. Jest inna^ powiedział Kurama. ^Bardziej przypomina chakrę Zabuzy, ale o wiele potężniejsze. Jest jeszcze jedna taka trochę dziwna jakby bez kształtna. No i ta ostatnia... to jest... Naruto musicie natychmiast się stąd ewakułować^

^Kurama co się dzieje^

^Naruto to jest chakra Uchihów^

- Co się dzieje Naruto? - spytał Kakashi

- Musimy uciekać. Przejść na około. Cokolwiek. Kakashi! To może nas zabić!

Hatake widział w oczach Uzumakiego coś na kształt paniki. Najwyraźniej to coś musiało go strasznie przerazić.

- Naruto, gdzie dokładnie to jest?

- Na północny-zachód stąd.

- W takim razie przedostaniemy się przez wschodnie wejście - podsumował. Kakashi spojrzał szybko na mapę - uważajcie i bądźcie czujni. Musimy dotrzeć do Iwy w jednym kawałku.

- Hai - przytaknęli razem Sakura i Sasuke. Naruto tylko skinął głową. Uczucie zagrożenia nadal nie chciało go opuścić.

Kilka kilometrów dalej.

- Pośpiesz się i go zabij Hoshigaki - warknął Akasuna. Nie lubił przedłużania zabawy. Itachi wykreślił z listy kolejne nazwisko.

- Zamknij się Sasori! To tobie szukamy nowego partnera! Ale nie, ty musisz wszystkich prowokować a na końcu nawet nie zabijasz swoich zdobyczy!

Itachi tylko westchnął.

^Kami-sama przypomnij mi co ja tu robię z tymi idiotami^ pomyślał Uchiha

- Moglibyście się przymknąć, bo wasze kłótnie nic nie wnoszą.

- Kogo jeszcze mamy na liście? - spytał Akasuna.

- 2 osoby z Kumo - odparł brunet - I dzieciaka z Iwy.

- Czyli ruszamy do Skały - bardziej stwierdził niż zapytał Kisame - najbliżej.

- Nie, został wpisany do ksiąg bingo ale tylko innych krajów. Nie jest nukeninem. Sprawdzimy go na końcu - postanowił Uchiha.

Drużyna siódma oddychała szybko. Bieg bardzo ich wykończył.

- Wytrzymajcie jeszcze trochę - powiedział Kakashi - Jeszcze tylko godzina drogi do Iwy.

Przytaknęli i ruszyli w stronę wioski skały.

Gdy dotarli do murów wioski pokazali przepustki, a Kakashi szybko znalazł im hotel. Sam postanowił udać się do Tsuchikage i przekazać zwój.

Trójka nastolatków padła na łóżka wyczerpana. Naruto spojrzał na Uchihę. W głowie nadal brzmiał mu spanikowany głos lisa

^To jest chakra Uchików^ przypomniał sobie.

- Sasuke

- Czego Uzumaki - spytał brunet. Był niesamowicie wyczerpany.

^To że ty masz nadmiar energii nie znaczy, że ja mam^ pomyślał Sasuke.

- Czy oprócz ciebie masakrę klanu przeżył jakiś inny Uchiha? - spytał, a brunet natychmiast się poniósł z posłania.

- Skąd coś takiego przyszło ci do głosy.

^Czyli jest ktoś taki i Sasuke go zna.^

- Ta chakra z lasu... była taka... no... podobna do twojej - powiedział w końcu. Nie chciał go okłamywać skoro chodziło tu o jego rodzinę.

Sasuke zakrył twarz rękoma. Był tak blisko swojego brata... ogarnął go niesamowity strach na tą myśl. W końcu to, że aktywował Sharingana nic tak naprawdę nie znaczył skoro był to dopiero drugi poziom. Dodatkowo znał tylko 2 jutsu rangi C i standardowe umiejętności z Akademii. No i nauczył się chodzić po drzewach za pomocą chakry. Z takimi umiejętnościami wygrana z bratem była niemożliwa.

Teraz jednak miał inny problem. Co powiedzieć czerwonowłosemu.

- Jak nie chcesz o tym mówić to nie mów - odparł jak na zawołanie Uzumaki - To twoja sprawa, nie?

- Doumo... - powiedział cicho - Oyasumi.

- Oyasumi Sasuke.

Sakura siedziała na podłodze w łazience. Wanna była już pusta jednak ona nie potrafiła się ruszyć.

Ne~! Sa-ku-ra-chan, co się stało?

- Zostaw mnie - powiedziała podnosząc głowę na drugą dziewczynę. Jej długie różowe włosy zakrywały sutki na piersiach. Siedziała rozparta o brzeg wanny. Białka dzieczyny były czarne, a tęczówka jarzyła się zielenią. Uśmiechała się z wyższością w stronę dziewczyny.

Och przestań głupia mała yaro*. Nic tylko byś się nad sobą użalała. Nie potrafisz się nikomu postawić. Nikogo uratować albo pokonać. Nawet ta kretynka Ino jest od ciebie silniejsza. Jesteś silna tylko dzięki mnie.

- Jeśli tak to nie chcę tej siły! Nie chce ciebie!

Powinnaś odszczekać te słowa. Twoja rodzina przekazywała mnie każdej kunoichi, a ty nie jesteś wyjątkiem. Sprawię, że staniesz się potężna.

- Co ci tak na tym zależy.

Och, twoje ciało jest dość silne jak na swój wiek. Ogólne jest silne, w porównaniu do tego, które posiadała twoja babcia. Może uda mi się uwolnić 100% mocy. Po za tym twoja kontrola chakry jest niesamowita. Dzięki niej nasze cele będą łatwiejsze do osiągnięcia!

- Nasze czy twoje?

*yaro - dziwka